Dag 11

Ik heb heerlijk geslapen en omdat het vandaag mijn rustdag is blijf ik extra lang in mijn bed liggen. Het heeft nog niet hard geregend maar als we het nieuws bekijken merken we dat we toch best geluk hebben gehad. De weersverwachting voor vandaag is bijgesteld. Het is bewolkt buiten en dus prima weer om te lopen. Eigenlijk is het zonde om zo'n dag voorbij te laten gaan en ik besluit toch maar te gaan lopen. Mijn ouders blijven me de komende paar dagen volgen omdat het weer onvoorspelbaar is. Daardoor kan ik dus een veel lichtere tas meenemen.

Ik wordt gedropt op de plaats waar ik gisteren ben geëindigd. Ik heb nu alleen het broodnodige bij en het lopen gaat daardoor ontzettend goed. De snelheid ligt hoog en mijn voeten lijken ook minder zeer te doen zonder het extra gewicht. Elke kuil waar ik eerst doorheen zou lopen spring ik nu met gemak overheen.

Ik loop langs een kampeerplaats waar een bankje staat met de Pieterpad-markering. Die plaatsen ze daar waarschijnlijk zodat er mensen gaan zitten om een drankje te bestellen. Even verderop is een grote boomhut gebouwd langs een weiland. Het zal wel aardig wat tijd hebben gekost om die te bouwen. Aan het einde van het pad kom ik uit bij kasteel Slangenburg. Daar rust ik even uit en geniet van het prachtige uitzicht. Na een paar minuten ben ik eigenlijk al weer uitgerust en klaar om door te lopen. Op het pad langs het kasteel staan slagbomen die je zelf moet optillen. Aan de overkant van de straat moet ik door een heel smal pad. De bomen staan er nog geen meter uit elkaar. Het is wel een mooi gezicht en gelukkig heb ik mijn zware bepakking niet bij. Daarna is het nog een heel stuk langs de rand van een weiland.

Eindelijk kom ik een terrasje tegen waar ik wil gaan zitten maar ik kom ineens tot de conclusie dat mijn portemonnee nog in mijn andere tas zit. Dat is wel balen want er zit al een flink stuk op en had wel een lekker koud drankje gelust. Een beetje teleurgesteld loop ik weer verder.

De etappe van vandaag heeft een aangepast stuk die op internet te vinden was. Het is een stukje korter via een stuw en waterzuiveringsinstallatie. Op een bankje net buiten het dorpje Warm ga ik even zitten. Er komen 2 fietsers voorbij die ik verderop weer op een ander bankje tegen kom. Ze zijn aan het pauzeren met een lekkere kop chocolademelk en spreken mij aan omdat ze mij zojuist hadden zien zitten. Ze staan er van te kijken dat ik 5 á 10 minuten later ineens voor hun neus sta terwijl ze onderweg niet zijn gestopt. Maar als ik de kaart erbij pak zie ik dat ze zijn omgefietst. Het is vanaf mijn bankje maar een paar honderd meter tot waar ik nu sta. Na een tijdje gekletst te hebben loop ik weer verder.

Even verderop kom ik bij een T-splitsing met aan beide kanten een rood-wit kruis op de boom. Een beetje verbaasd kijk ik even rond maar zie dan dat ik recht vooruit moet, langs een sloot. Hier is het iets moeilijker lopen en ik moet uitkijken dat ik me niet verstap. De kuilen en bulten zijn moeilijk te zien onder het gras. Vervolgens moet ik mezelf onder de schrikdraden manoeuvreren om weer op de weg uit te komen. Het is nu niet ver meer tot Braamt. Ik kan de molen al zien van het dorp. Blijkbaar is er iets of iemand geraakt door de wiek want die zijn ze aan het repareren. Braamt ziet er uit als een rustig dorpje maar alle mensen die ik er tegenkom zien er asociaal uit. Ik besluit verder te lopen tot Hoch Elten een dorp 10 kilometer verderop door de bossen.

Het is een flinke klim door de bossen. Aan het einde van het bergpad zie ik al een lichtstraal door de bomen heen schijnen. In de rest van het bos is het vaak bergje op en af. Het is er ontzettend rustig. Ik hoor eigenlijk ook geen vogels of andere dieren en mensen kom ik al helemaal niet tegen. Halverwege het bos ligt een snelweg waar ik weer voor het eerst uitrust op een houten versperring. Nog geen minuut later zie ik puur bij toeval weer de fietsers voorbij komen van eerder deze dag. Zij zien me ook zitten en zwaaien nog even. Er loopt geen fietspad door het bos dus ze hebben weer een stuk om moeten te fietsen.

Een stuk van het pad loopt zelfs door Duitsland. Als ik een smsje ontvang weet ik dat ik de grens ben gepasseerd. Verder kom ik geen grenspaal of andere markering tegen. Onderweg laat ik mijn ouders alvast weten dat ik bij Hoch Elten eindig. In de verte zie ik de kerktoren al boven de bomen uitsteken. Als ik het dorp binnen loop, staat bovenaan de berg onze camper.

We reizen af naar een duitse kampeerplaats bij een haven. Volgens het kampeerboek is er een norse havenmeester en zijn er vaste tijden waar je tussen moet douchen en gebruik mag maken van de wc. Er is helaas niets beters in de buurt en ik heb echt wel een douche nodig. Het boek heeft niet gelogen het is inderdaad een norse havenmeester maar we moeten oppassen met wat we zeggen want hij spreekt goed Nederlands. Ik loop even naar de haven om een foto te maken en de rest van de avond vliegt voorbij.