Dag 2

Ik ben al een tijdje wakker maar het voelt nog best fris aan. Dus is besluit door te slapen tot 9 uur. Dan heeft de zon al een tijdje op mijn tent gestaan en is het te warm om te blijven liggen. Ik smeer me even goed in met zonnebrand want het belooft een warme dag te worden. Ik pak mijn spullen en loop weer terug door het dorp. Het eetcafé is gesloten, dus dat wordt een ochtend zonder ontbijt.

Het is een lange route richting Groningen door uitgestrekte weilanden. Er is dus weinig beschutting tegen de zon. Een groot deel van de route loopt langs het kanaal. De dijk die langs het kanaal ligt belemmert echter het grootste deel van de tijd mijn zicht. Wel zie je de masten uitsteken van de jacht boten die door het kanaal varen. Ik moet meerdere malen het kanaal oversteken en heb iedere keer geluk dat de brug net dicht is als ik arriveer. In de verte zie ik al een aantal grote gebouwen staan. Onderweg passeer ik ook nog een klein kerkje.

Eenmaal aan de rand van Groningen is het nog best een stuk tot het einde van de etappe die eindigt voor het Centraal Station. De route loopt ook gedeeltelijk door het stadspark waar de jongeren zich verzamelen om van het weer te genieten. Het is echt een supermooi park dat me een beetje doet denken aan die parken die je ziet in die Amerikaans films. Eindelijk kom ik een eetcafé tegen maar ik besluit toch verder te lopen omdat er alleen nog plaatsen vrij zijn in de zon. Het is nu toch niet meer erg ver lopen tot het station en daar zullen ook wel terrasjes zijn.

Tijdens het lopen kom ik de eerste Pieterpad wandelaars tegen die dezelfde kant als mij uitlopen. Ze zaten even uit te rusten op een bankje. Net als ik in de buurt van ze kom, staan ze op en lopen ze verder. Ik probeer nog bij ze te komen maar dat valt niet mee met een zware tas op de rug. Zij dragen immers geen zware bepakking. Het is zo wel een stuk makkelijker lopen omdat ik niet meer in het boekje hoef te kijken hoe de route loopt. Ik volg simpelweg de voetsporen van de andere wandelaars. Wanneer ik eindelijk een terrasje tegenkom in de schaduw, verlies ik de andere wandelaars uit het oog. Ik zie ook een pinautomaat en neem even wat geld op voor het geval ik weer eten of drinken moet afrekenen met contant geld.

Het is inmiddels al een uur of 1 als ik eindelijk mijn plekje op het terras neem. Het terras ligt in het centrum en er lopen en fietsen veel jongeren langs. Het skateboard is blijkbaar ook een populair vervoersmiddel. De meeste hebben iets weg van een kleine surfplank. Wanneer ik een flinke tosti en 3 glazen ice tea achter de kiezen heb vervolg ik mijn pad. Het is dan ongeveer 2 uur.

Het is ongeveer een kwartiertje verder lopen tot het station. Voordat ik het station in loop, vul ik nog even mijn flesje met water aan een openbaar tappunt.
De etappe eindigt hier maar het is nog zeker 2 keer zo ver tot de volgende camping die ik op het oog heb. Ik vervolg mijn weg en ongeveer een half uurtje later verlaat ik Groningen weer. Ik vond het echt een mooie stad. Ook hier schijnt de zon weer volop en is er weinig schaduw.

Ik begin echt last te krijgen van mijn schouders. En moet regelmatig een korte pauze nemen om bij te komen. Dat is niet echt prettig als er geen schaduw te bekennen is. Een half uurtje verder kom ik een paar wandelaars tegen die mij tegemoet lopen. "Ook het Pieterpad aan het lopen" zeggen ze vol verbazing. "Je hebt nog ver te gaan tot het eind van de etappe". Dat klopt inderdaad, en ik leg ze uit dat ik naar een camping wil die op drie kwart van de etappe ligt. Na een kort praatje wensen we elkaar succes en gaan we verder op pad.

Ietsje verderop staat er een brug open met daarvoor een aantal auto's die aan het wachten zijn. Als ik bij de brug aankom is hij alweer gesloten en de weg ook weer vrij. Nadat ik het bruggetje oversteek wordt ik aangesproken door een fietser. Hij is ex-militair en heeft vroeger veel kilometers op de voet afgelegd. Naar eigen zeggen liep hij het meest ver van het hele pelaton. Hij geeft me nog een aantal tips. Zo helpt hij me ook nog om al het gewicht bovenop de tas te bevestigen. Het is een raar gezicht maar het scheelt inderdaad enorm. Verder zegt hij dat je bij lange afstanden structureel ieder uur, 10 minuten moet rusten en met je voeten omhoog moet liggen. Hij komt er geloofwaardig over en ik besluit zijn tips op te volgen. Hij stelt zich voor als Jan en loopt uiteindelijk nog een flink stuk met me mee. Zijn vrouw Coba (??? Dacht ik) blijft op de achtergrond.

Na een half uur splitsen onze wegen. Vol goede moed loop ik verder tot ik bij een wegversperring aankom. Een schipper schreeuwt nog van het kanaal dat de route gesloten is en verwijst me door naar het dorp. Gelukkig blijkt de route zo ook te lopen en was ik anders waarschijnlijk verkeerd gelopen. Ondanks de goede tips krijg ik nu toch weer last van mijn rug en moet ik bijna iedere kilometer even rusten. Gelukkig kom ik nu meer beschutting tegen en op een gegeven moment loop ik zelfs door een bos.

Nog ongeveer een kilometer te gaan dwaal ik even van de route af om bij een paviljoen een drankje te pakken. Na een kwartiertje pak ik mijn tas en vervolg de route naar de camping. Niet ver bij me vandaan zie ik een gebouw. Vol blijdschap bedenk ik me dat dat wel eens de camping zou kunnen zijn. Ik heb inderdaad gelijk en ik loop de receptie binnen. Het is nu ongeveer 6 uur maar er staat jammer genoeg een bordje dat de receptie pas weer open is om half 8. Na even gewacht te hebben besluit ik toch maar de bel te rinkelen die bij de receptie staat. Een nors ogende man komt op me afgelopen en wijst me op het bordje dat voor de receptie staat. Nadat ik heb uitgelegd dat ik zojuist ben gearriveerd verwijst hij me door naar een trekkersveldje aan de rechterkant van het gebouw.

Ik heb even uitgerust en mijn tentje opgezet waarna ik terug ga naar de receptie. Het is nog geen tijd maar ik laad even mijn telefoon op. De extra accu werkend op zonne-energie heeft de hele route aan mijn tas gehangen maar heeft niet genoeg capaciteit om mijn mobiel tot 10 procent op te laden. Wanneer de receptie open gaat vraag ik naar de faciliteiten op de camping. Ik krijg een korte rondleiding. De douches zien er gedateerd uit maar de gastvrouw verzekerd me dat hij erg goed is.

We lopen terug om een aantal administratieve zaken te regelen. De gastvrouw vraagt of ik een groen boekje bij me heb. Nu blijkt dat ik op een NIVON-camping ben aanbelandt. Je moet dus lid zijn als je hier wil overnachten. De kosten van het groene boekje bedragen bijna 20 euro. Maar die laat ze mij gelukkig niet betalen. Ze vindt al die lidmaatschappen zelf ook allemaal onzin. De computer bij de receptie is erg oud en ze waarschuwt me dat het best lang kan duren voordat het programma is opgestart. Bij ieder klik duurt het ook een eeuwigheid voordat er iets gebeurd op het scherm. Na bijna een kwartier programma sluiten en opnieuw opstarten geeft ze het zelf ook op. Ze noteert mijn gegevens en wil het later nog eens proberen. Ik geef door wat ik wil als avondeten en in de tussentijd ga ik even douchen. Ze heeft echt niet gelogen, het is echt een zalige douche.

Eenmaal terug bij de receptie krijg ik een warme kom groentesoep. De pasta die daarna volgt is me iets te veel en komt nog niet voor de helft op. 

De rest van de avond besteed ik aan het updaten van mijn blog. Zeker met zo'n bagger app die om de haverklap crashed waardoor ik mijn nog niet gepubliceerde werk kwijt ben!