Dag 18

Het is een frisse dag en het waait hard. Even twijfel ik of ik een lange broek moet aantrekken maar aangezien het de andere dagen ook veel te warm was denk ik niet dat het nodig zal zijn. Alle dagen heb ik uitgeslapen maar deze dag begin ik extra laat. De laatste etappe is nog maar een goede 15 kilometer dus ik bereik vroeg in de middag mijn eindbestemming.

Vanaf Strabeek loop ik een klein stuk door het weiland waar ik de eerste wandelaars al weer tegenkom. Deze wandelaars heb ik gisteren al eerder ingehaald. Toen heb ik er niet echt een praatje mee gemaakt dus dat besluit ik nu maar te doen. Ze vertellen dat er nog meer wandelaars bij hun in het hotel hadden overnacht die mij ook waren tegenkomen. Ze weten dat het over mij gaat als ze horen dat mijn ouders met de camper meereizen en ze mijn loopsnelheid zien. Na een kort praatje loop ik weer verder en kom ik uit aan de voet van een berg. Eerst volgt het pad de rand van de berg langs een rivier. Na een kilometer langs de berg te hebben gelopen volgt er een stevige klim naar de top. Omdat ik er pas een paar kilometer op heb zitten haal ik andere wandelaars met gemak in.

Ik kan niet wachten tot ik het eindpunt heb bereikt en loop in een noodvaart door. Bij een splitsing kom ik een bordje tegen waarop staat dat het nog maar 10 kilometer is. Voor de wandelaars die de andere kant oplopen staat er "Weet waar je aan begint". Even verderop zie ik grotten in de berg maar er loopt geen pad naartoe zodat ik een kijkje kan nemen. 

Als ik in Maastricht ben, loop ik Peter weer tegen het lijf. Ik had niet verwacht dat ik hem nog zou tegen komen. We maken weer even een praatje maar hij gaat dan op het terras zitten. Ik wil het terras bewaren voor het einde dus loop gauw door. De Sint-Pietersberg ligt een aantal kilometers voorbij Maastricht tegen de Belgische grens aan. Ik had het idee om door te lopen tot België om daar op het terras te gaan zitten aangezien het niet prettig is om het stuk van de berg weer terug te moeten lopen tot Maastricht. Mijn ouders bellen me op als ik zit te rusten op een bankje bij een kinderboerderij. Ze zijn al in het dorpje Kanne geweest net over de Nederlandse grens maar daar is volgens hun niets te beleven. Ze staan nu op een parkeerplaats op de Sint-Pietersberg en willen alvast naar boven gaan. Ik neem even een flinke slok van mijn drinkfles en vervolg mijn pad. Het is voor mij dan nog maar een half uurtje lopen.

Er loopt een verharde weg tot een terras bij fort Sint Pieter. Het fort wordt opknapt en er wordt een groot parkeerterrein aangelegd. Ik zie de camper al op het parkeerterrein staan en ga even kijken of mijn ouders toevallig nog binnen zitten. De camper is leeg en ze zullen dus al boven zijn. Door de aanleg van het nieuwe parkeerterrein moet ik even zoeken naar het juiste pad omhoog. 

De Sint-Pietersberg is eigenlijk niet echt een berg maar meer een mergelgroeve. In de loop der jaren is de berg bijna volledig afgegraven en het is dus niets meer dan een grote put. Terwijl ik langs de rand van de groeve loop twijfel ik of ik het eindpunt heb bereikt. Ik pak mijn GPS erbij maar die geeft een hele rare positie door. Een minuut eerder ben ik een splitsing voorbij gelopen dus ik loop even terug om zeker te zijn dat ik de goede weg heb genomen. Eenmaal bij de splitsing aangekomen geeft mijn GPS weer de juiste positie door. Ik had wel het juiste pad genomen en een halve kilometer verder bereik ik om 12 uur het eindpunt van het Pieterpad. Mijn ouders staan me al op te wachten en maken een foto. Er zitten ook een aantal andere wandelaars waarmee we even kletsen voordat we weer naar beneden lopen. De wandelaars vertellen ons dat je een oorkonde kan afhalen bij het café aan het begin van de berg. We waren toch al van plan om daar een drankje te nemen dus dat komt goed uit. Op de weg naar beneden komen we wederom Peter tegen. We feliciteren elkaar en nemen afscheid. Op het terrasje bestel ik een welverdiend pilsje en krijg ik mijn oorkonde overhandigd. Mijn ouders zetten mij die zelfde middag nog op de trein naar huis.

Ik kan nu terugkijken op een geslaagde reis door Nederland. Ik ben in 18 dagen van Pieterburen in Groningen naar de Sint-Pietersberg in Limburg gelopen. Ik mag van geluk spreken dat ik zo'n goed weer heb gehad. Het was soms wel afzien met die hitte, vooral op de stukken zonder schaduw. De eerste weken heb ik veel last gehad van mijn rug door de zware tas. Ook mijn voeten zagen er niet al te best uit met de vele blaren. Vanaf het middenpunt in Vorden ging het al stukken beter. Daar heb ik gedag gezegd tegen mijn tentje en heb vanaf dan iedere nacht geslapen in de camper. Ik ben veel wandelaars tegen gekomen onderweg maar zoals verwacht liepen er weinig mensen van mijn leeftijd.

Ik wil dit blog afsluiten met een bedankje aan iedereen die mij heeft gesteund tijdens mijn reis. Bedankt!!!