Dag 9

Omstreeks 8 uur wordt ik weer mijn tent uitgebrand. Dat komt goed uit want om 9 uur had ik beloofd de broodjes op te gaan halen en  het afbreken van mijn tent neem ik toch flink de tijd voor. Als ik bij de receptie aankom liggen de broodjes al te wachten op een tafeltje. Ik mag het pak vruchtendrank zelf uit de koelkast pakken en neem er voor de zekerheid ook maar een klein flesje water bij. Al denk ik niet dat het veel gaat helpen aangezien het in een goede slok leeg te drinken is. Als ik vertel dat ik nog niet precies weet waar ik ga overnachten zoekt de receptioniste nog even een paar campings in de omgeving voor mij op.

Het is een mooie dag, maar eigenlijk iets te warm om te lopen. Wanneer ik de straat uit loop merk ik dat mijn voeten ook niet echt tot rust zijn gekomen. Dat wetende zal ik mijn gestelde doel voor vandaag niet gaan halen. Het looptempo ligt veel te laag en de eerste 5 kilometer zijn bijna alleen maar open stukken. 

Als ik op een landweggetje even in de berm stap voor een grote vrachtwagen zit er plots een gigantisch insect op mijn been. Het lijkt op een wesp alleen dan zeker 3 keer zo groot! Ik probeer het beest weg te slaan met mijn boekje en sla per ongeluk mijn mobiel uit mijn eigen handen. Het insect is weg maar ik baal er ontzettend van dat mijn mobiel is gevallen. Gelukkig zit er alleen een beschadiging aan de achterkant van de telefoon en niet in het beeldscherm. Ik loop maar even naar een bankje om het beter te bekijken. Op het bankje zitten toevallig ook 2 fietsers waar ik even een praatje mee maak. Ze waarschuwen me nog voor de steile klim van het viaduct over de snelweg. Maar te voet valt dat eigenlijk nog wel mee.

Als ik de snelweg gepasseerd ben kom ik uit bij een kanaal. Aan de rand van het kanaal staan 2 wandelaars die foto's aan het maken zijn van de vissers. In plaats van aan de rand van het kanaal te lopen neem ik het pad over een dijk. Omdat de wandelaars veel foto's maken kan ik ze zelfs inhalen. De bomen staan hier dicht tegen elkaar dus ik heb de komende paar kilometer veel schaduw. Aan de overkant van het kanaal is een selfservice ingericht waar ik gebruik van maak. Het is tevens een trouwlocatie, al vraag ik me af wie er wil trouwen in een weiland. Ik pak een blikje energiedrank en rust nog even uit op het bankje. De andere wandelaars halen mij in de tussentijd weer in.

Ik weet niet of het aan de lange rust lag of aan de energiedrank maar het lopen gaat ineens stukken beter. In een mum van tijd haal ik de andere wandelaars weer in. Vanaf hier komt er gelukkig weer een groot stuk bos. Wanneer ik langs een stuk heide loop in het bos, komen er kalveren op me afgestormd. Als brave honden staan ze me op te wachten bij het hek. Waarschijnlijk denken ze dat ze gevoerd gaan worden maar helaas heb ik niets voor ze bij. Aan het einde van het landgoed rust ik uit op een bankje voor het landhuis Verwolde. Het is een mooi huis met een prachtig gazon. Je kan zien dat het goed onderhouden wordt. Ietsje verderop moet de dikste boom van Nederland staan maar hij staat een beetje uit de route en ga daarom maar niet kijken.

Twintig minuten later plof ik neer op een terras in Laren. Het terras staat in de steigers en er zijn een aantal man het gebouw aan het beschilderen. Dat moet ook geen pretje zijn met 35 graden. In verband met de hitte staat er op het terras zelfs een opblaaszwembad. De barvrouw heeft niet door dat ik er zit dus ik loop naar binnen om mijn bestelling te doen. Terwijl ik op het terras zit in het kleine dorp denderen er talloze grote trucks voorbij. Dan woon je al in zo'n gehucht maar krijg je nog niet je rust. Op een gegeven moment krijg ik borrelnootjes voorgeschoteld maar ik vindt het daar eigenlijk nog te vroeg voor. Uit beleefdheid pak ik er toch maar een handje van. Toen ik op het terras ging zitten was het helemaal leeg maar het is inmiddels goed volgestroomd. 

Eigenlijk ging het lopen de laatste paar kilometers wel lekker dus ik besluit toch maar verder te lopen. Ik moet nog zeker 10 kilometer tot de camping die ik 's ochtends voor ogen had. Het lijkt er op dat ik die nu dus wel ga halen. Met dat vooruitzicht raak ik alleen maar gemotiveerder om verder te lopen. Het hele stuk is door de bossen dus ik loop goed beschut tegen de zon. De laatste paar etappes behoren toch wel tot de mooiste die ik tot zover heb gehad. Een paar kilometer voor Vorden moet ik weer van het pad afwijken om de camping te bereiken. 

De camping heeft een lange oprijlaan. Het is even zoeken naar de receptie maar ik kom de eigenaar al gauw tegen op het terras. Hij verwijst me door naar een deur aan de zijkant van het terras. De eigenaar moet nog even een aantal andere mensen helpen en geeft me alvast een glas ijskoud water. Dat is precies wat ik nodig had! Even later bestel ik broodjes en gaan we een mooie plek uitzoeken voor mijn tentje. Er is nog niet echt een goede schaduw plaats te vinden maar ik ben toch niet van plan bij mijn tent te gaan zitten. Als ik mijn spullen op het veldje heb neergelegd en heb gedouched ga ik al snel terug naar het terras. Het is daar lekker vertoeven op een ruime bank in de schaduw met uitzicht op een volière. Na een aantal drankjes maakt eigenaar Bertus ook een heerlijke maaltijd voor me klaar. Als ik wil afrekenen omdat ik mijn tent wil gaan opzetten, verteld hij dat het morgen pas hoeft. Dat lijkt me een goed plan aangezien ik na het opbouwen van mijn tent toch weer terug op het terras ga zitten.

Terwijl ik mijn tent aan het opzetten ben wordt de rust me ontnomen door een huilend kind een paar plaatsen verderop. Ik besluit daarom maar om snel terug te keren naar het terras. Na nog een paar drankjes op het terras begint het al donker te worden en keer ik terug naar mijn tentje. De kinderen van de buren zijn dan al naar bed dus daar heb ik ook geen last meer van. Krijg ik toch nog een goede nachtrust.