Dag 17

Vannacht heeft het volop geregend maar deze ochtend is het bewolkt en ideaal weer om te lopen. Vanaf de camping loop ik verder de straat uit om weer op het pad uit te komen. Terwijl ik in de bossen loop hoor in een vogel tegen een boom tikken. Ik denk eerst dat het een specht is maar als ik iets beter kijk zie ik een ander soort vogel insecten vanonder de schors eten. Al vrij gauw kom ik een andere wandelaar tegen. Hij is vanaf een ander pad gekomen dus ik denk niet dat hij het Pieterpad loopt. De wandelaar is een jaar of 60 maar ondanks die leeftijd is hij nog best fit. Als ik hem na een tijdje weet in te halen verteld hij mij dat hij iedere dag naar familie loopt een dorpje verderop. Na een paar honderd meter ben ik weer in Duitsland waar onze wegen scheiden. Het is de eerste keer dat ik een grensbord zie staan.

Op het moment dat ik Isenbruch wil inlopen komt er een ventje op een quad aangereden. Hij vraagt aan me of ik wil teruglopen omdat er koeien aankomen. Ik vindt het sonde om terug te lopen dus vraag of ik een paar meter verderop mag wachten bij de drinkbak. De jongen vindt het goed maar dan moet ik wel over de drinkbak heenstappen om in de wei te wachten aangezien de koeien waarschijnlijk willen drinken.

Terwijl ik over het hek en de drinkbak heen klauter rijdt de jongen verder om een aantal slagbomen naar beneden te zetten. Langzaam maar zeker komen de koeien deze kant opgelopen. Ik maak maar even van de gelegenheid gebruik om te rusten en water te drinken. De koeien lopen op hun gemak over het pad en staan op sommige stukken een lange tijd stil. Bijna alle koeien willen wel even drinken dus het duurt best een tijd voor ik weer verder kan. Na ongeveer 10 minuten komt de boer de koeien opjagen met een graafmachine. In een mum van tijd duwen de koeien elkaar verder over het pad en heb ik weer de ruimte om over het hek heen te stappen.

Vanaf het boerendorpje Isenbruch is het niet ver meer tot Sittard. Via een pad langs een beek loop ik naar het centrum. Ik heb er dan pas 10 kilometer opzitten en vindt het nog te vroeg om een terrasje te pikken. Na Sittard komt het heuvellandschap van Limburg. Het is een flinke klim naar het naastgelegen dorpje Windraak. Iets voorbij dat dorpje kom ik de man met de baard tegen van gisteren. Hij vindt het fijn om vroeg te lopen en is vanochtend vertrokken om 6 uur. Na een tijdje naast hem te hebben gelopen, loop ik verder in mijn eigen tempo.

Nu is het nog bijna 15 kilometer over heuvels heen. Onderweg kom ik veel wandelaars tegen waar ik kort een praatje mee maak. Ik heb al een tijd geen bankje meer gezien dus heb mezelf voorgenomen dat ik bij de eerst volgende ga uitrusten. Ongeveer 5 kilometer voor Strabeek kom ik een bankje tegen waar helaas al een groep wandelaars bij staat. Ik loop naar ze toe om een praatje te maken. Het zijn 2 verschillende wandelgroepen bestaande uit een koppel en 3 andere wandelaars. Een van de mannen biedt al vrij vroeg zijn zitplaats aan. Ik heb er een flink stuk opzitten dus dat aanbod sla ik niet af. Net als 1 van de vrouwen het over de slechte weersverwachting heeft begint het zachtjes te regenen. De wandelaars lopen daarom maar verder. Ik spreek de 3 wandelaars nog even aan als ze de verkeerde kant oplopen. Maar ik kom erachter dat zij niet het Pieterpad lopen. 

Ik zit pas een paar minuutjes dus rust nog wat langer uit. Even later komt een vrouw voorbij gelopen. Ze zegt me te herkennen van gisteren. Pas als ze zegt dat ze met een man met een baard heeft zitten kletsen weet ik wie ze is. Het is een gezellige vrouw en loopt ook het gehele Pieterpad in haar eentje. Zij weet me te melden dat de man met de baard Peter heet. Ze loopt het Pieterpad om tot rust te komen. Ze is 15 jaar geleden gebeten door een teek en leidt aan de ziekte van lyme. Tijdens haar 6 weken durende reis is ze nogmaals door een teek gebeten en heeft ze een week rust moeten nemen vanwege de antibiotica-kuur. We hebben ruim een half uur zitten kletsen en vinden het dan tijd om door te lopen.

Het begint nu harder te regenen en in tegenstelling tot andere dagen heb ik nu niet veel bossen waar ik kan schuilen. Ik vindt het eigenlijk wel lekker die hemelse verfrissing en loop gewoon in het zelfde tempo door. 

Op de laatste kilometer krijg ik een vrij diepe snee in mijn arm van een grote distel die tegen een klapdeurtje staat waar ik doorheen moet.

Na een uur lopen kom ik aan in Strabeek waar de camper wederom langs de route staat geparkeerd. We rijden door tot in Valkenburg. Onderweg valt me op hoe vol de terrasjes zitten en hoeveel toeristen er door de stad heen slenteren. Om op het terrein van de camping te komen moeten we een smal weggetje omhoog naar de berg. Daarvoor moeten we eerst nog een stuk doorrijden omdat we met onze camper de draai niet kunnen maken. De camping is gezien de faciliteiten vrij duur en ze vragen ook voor ieder klein ding geld. Mijn ouders gaan even rondkijken in de stad, maar ik heb niet veel zin om in al die drukte te lopen en blijf bij de camper. Ik ga nog wel even snel kijken bij een toren bovenop de berg. Het is een mooi dichtbegroeid pad naar de top van de berg. Bovenop de berg is er een rodelbaan en een stoeltjeslift die waarschijnlijk van het centrum vandaan komt. De rest van de avond luister ik muziek en ga ik vroeg naar bed.