Dag 5

De zon staat al vroeg op mijn tent dus ik wordt gedwongen een uurtje vroeger op te staan dan voorgaande dagen. Ik had sowieso met de boerin afgesproken dat ik om 9 uur de bestelde broodjes kon komen afhalen. Ook koop ik nog een extra flesje water voor onderweg. Het volgende café is pas over een kilometer of 10 en daarna is er 15 kilometer helemaal niets.

Ik ben de straat nog niet uit of ik kom Ria en Anja al weer tegen. Ze worden vergezeld door de vrouw die gisteren bij mij op het bankje zat. Als ik naar ze toe loop merk ik dat mijn tentje scheef hangt. Aan het einde van de straat doe ik mijn tent opnieuw aan mijn tas bevestigen en in de tussentijd lopen de 3 dames verder. Het duurt nog zeker een kilometer voor ik ze weer heb ingehaald. De vrouw van het bankje stelt zich voor als Conny. Conny komt uit Amsterdam en is lerares mediatechnologie. Ik besluit om tot het eerst volgende café mee te lopen.

Het is een lekker stukje lopen onder de bomen. Op een gegeven moment roept Anja of we iets zachter kunnen lopen. De vaart zit er inmiddels goed in. Conny en ik lopen samen verder en we spreken af dat we Ria en Anja weer tegenkomen bij het café. We lopen nog een stukje verkeerd omdat het pad niet goed staat aangegeven. Ook moeten we nog door een stuk dichtbegroeid bos waar we in een noodvaart doorheen lopen door het vele ongedierte dat daar zit.

Wanneer we onze bestemming bereiken blijkt het om een selfservice te gaan in plaats van een café. Je kan er koffie, thee en koeken krijgen voor een schappelijk prijsje. Bij de ingang staat er een tafeltje met bedankbrieven van wandelaars. Conny zet een bak koffie en ik  maak een kopje thee. Niet veel later komen er twee andere wandelaars bij ons zitten die we eerder nog op een bankje zagen zitten. Een kleine 10 minuutjes later arriveren Ria en Anja ook. Met zijn allen pakken we gezellig een paar drankjes en ik eet de broodjes op van de boerin. Daarna gaan we nog samen op de foto. 

Ik loop in mijn eentje verder en kom al gauw een aantal Schotse Hooglanders tegen. Ze liggen midden op het pad in de schaduw en wanneer ik er op af loop gaat er eentje staan. Als ik zijn horens bekijk bedenk ik me geen tweede keer en loop er in een flinke boog omheen. Er volgt een lang maar mooi pad door de bossen en kom hier en daar nog wat wandelaars tegen die de andere richting lopen. Ik pak nog even rust bij een bankje met uitzicht over een aantal plassen. Even verderop kom ik een aantal paarden tegen met huifkar.

Aan het einde van de bossen kom ik 4 fietsers tegen die even gestopt zijn om naar een hol te kijken waar vroeger onderduikers zaten. Het stelt niet veel voor zegt 1 van de fietsers. Het is net alsof ze een paar scheppen zand hebben verplaatst en er een bordje bij hebben gezet. Omdat het ook nog een stukje uit de route ligt ga ik daarom maar niet kijken. Ze zijn heel vriendelijk en na een praatje gemaakt te hebben krijg ik nog een heerlijke appel. Het is dan nog ruim 5 kilometer door open weilanden. In de verte kan ik de kerktoren van Sleen al zien uitsteken boven de bossen.

Sleen is heel mooi klein dorpje. De tuintjes zien er goed verzorgd uit. Aan het begin van het dorp staat nog een grote boerderij te koop. Je mag blijven dromen toch! Als ik in het centrum aankom zitten de 4 fietsers al te zwaaien. Ik pak een tafeltje naast hun en maak  weer even een praatje. Ze komen uit Liempde en fietsen de Ellertsveldroute van 55 kilometer.  We zeggen elkaar gedag en ik loop ook verder na een extra drankje.

Vanuit Sleen is het nog bijna 10 kilometer tot de camping. Het grootste deel is langs zandpadjes en kanalen. Onderweg valt tot 3 keer toe het zalje met haringen uit mijn tas. Ik besluit het zakje met haringen dan maar in de hand te houden voordat ik het echt kwijt raak. Een paar kilometer voor mijn eindbestemming kom ik een andere camping tegen die niet in mijn boekje staat. Ik loop het terrein op maar zie niemand zitten bij de receptie. Omdat ik geen zin heb om te wachten loop ik verder.

Als ik het dorpje van mijn camping binnen loop zie ik al de eerste vakantiegangers op slippers lopen. De camping kan daarom niet al te ver meer zijn. Ook hier is niemand bij de receptie. Er staat wel een telefoonnummer op de deur maar zie dat er eigenlijk niet heel veel faciliteiten zijn op de camping dus besluit maar weer verder te lopen. De volgende camping zit 2 kilometer verder en had ik al in mijn achterhoofd gehouden als alternatief. 

Als ik de oprijlaan oploop zie ik drie kinderen in een hangmat liggen. Er staat een staldeur open die is omgetoverd tot receptie. Er zit niemand bij maar ik loop even verder tot een kampeerveldje verderop het terrein. Ik gooi mijn spullen neer op een plek naast een drietal fietsers die ook op doorreis zijn. Ze zeggen dat de boer er wel is maar dat ik even moet aanbellen. Ik schrijf me in en vraag de boer nog even of hij ook iets van frisdrank heeft. Ik heb de suikers nodig om mijn krachten aan te sterken. Hij pakt een grote 2 literfles cola light uit de koelkast. Geen suiker maar wel energie. 

Nadat ik de boer had gevraagd of hij ook lunches verzorgt kwam hij speciaal voor mij op het fietsje een aantal broodjes, een zakje met ham, zakje met kaas en een hardgekookt ei brengen. Ik laat het eten bij mijn tas liggen en ga even douchen. De douches zijn ook in een omgebouwde stal. Het is een lekkere douche maar niet echt handig ingericht. Er is geen plankje waar je je droge kleren kan neerleggen en de vloer is kleddernat. Iedere deur is beschilderd met een man of een vrouw. Vreemd genoeg is er geen mannen wc. Of in ieder geval lijkt geen van de tekening op een man. 

Als ik terug kom van de douche blijkt mijn kaas te zijn aangevreten. Het zakje is opengescheurd en er staan kleine tandjes is. Net als ik denk dat het een hond moet zijn geweest van 1 van de buren zie ik de schuldige voorbij rennen. Het stikt hier namelijk van de katten. Ik zet snel mijn tent op en gooi het overige eten in mijn tent. De kaas vindt ik te smerig om nog op te eten en gooi ik weg.

Als ik een aantal broodjes aan het opeten ben op een bankje verwijst de boer me door naar een andere stal. Die stal is weer omgetoverd tot recreatieruimte. Er staan een paar banken waar je lekker in onderuit kan gaan zitten en zelfs een tv. Ieder hok heeft zijn eigen activiteit. Zo is er een hok waar je kan tafeltennissen, tafelvoetballen, lezen en er staat zelfs een poffertjeskraam. 

Het grootste deel van de avond breng ik door in die stal. Er komen nog een aantal jonge vrouwen de overige stallen uitmesten. Ik denk dat het de dochters zijn van de boer. De kinderen van de camping vinden het blijkbaar ook leuk werk en helpen een handje mee. Ik voel me er een bijna schuldig bij dat ik niet heb meegeholpen. Later die avond proberen de kinderen de kleine kittens te vangen die rondrennen door de stallen. De boer heeft namelijk belooft dat je ze mag houden als je er eentje vangt. Hij geeft er zelfs nog 5 euro voor bij. Als het donker wordt keer ik terug naar mijn tentje.